Recht op zorg

De gedachte om ouderen op te offeren ten behoeve van jongeren, vindt wellicht zijn oorsprong in de Inca-cultuur. Met de offerande van geselecteerde kinderen, circa 500 jaar geleden, werd gepoogd om onder andere epidemieën te voorkomen.

Door de tijd heen lijkt er ook in onze westerse beschaving weinig veranderd; om de corona-epidemie, met de schaarse beschikbare plaatsen op de intensive care, onder controle te krijgen, wordt in de media druk gediscussieerd over de mogelijkheid om zwakke ouderen vanaf 70 of 80+ op te offeren.

Voorbijgaand aan de Nederlandse grondwet, waarin gezondheidszorg, zonder aanzien des persoons  is gewaarborgd, wordt in de media door sommige moraal- filosofen, in een versluierde  woordendans, onder het  mom van logisch lijkende argumenten, gediscussieerd over de mogelijkheid om kwetsbare ouderen te vragen af te zien van levensreddende schaarse zorg op de intensive care.

Het is vreemd dat deze discussie er toe heeft geleid, dat enkele (huis)artsen die zich  aangesproken voelden, zich ertoe heeft laten verleiden, om hun kwetsbare oudere patiënten, veelal  telefonisch, zonder dat de patiënt daarom gevraagd had, met deze vraag te benaderen.

Het is eveneens vreemd en mogelijk niet zonder gevolgen voor deze artsen, als daarbij, zonder dat de patiënt daar toestemming voor heeft gegeven, gebruik wordt gemaakt van het medisch-dossier.

Ouderen kunnen niet zomaar gemist worden, zoals ook blijkt uit de vele  hartverwarmende taferelen van (klein)kinderen die op dit moment op diverse manieren proberen het contact met de (groot)ouders te behouden.

 Wellicht zal de discussie verwateren als het aantal patiënten op de IC terugloopt, maar het lijkt zeker dat die weer wordt aangewakkerd, als zich een nieuwe epidemie aandient. Voor die tijd moet het recht op zorg ook in praktische zin gewaarborgd zijn: kom op voor uw recht op zorg.

 Hans Tijmes, Nunspeet, lid van PvdA /GL