Op pad met Hans Tijmes: beleving van de natuur (9)

Maandelijks ga ik op pad met een Nunspeter of iemand uit de regio. Hij of zij vertelt waarom ‘de natuur’ zo belangrijk is. Ik heb afgesproken met Woutje Mulder (78). Zij heeft mij uitgenodigd voor een wandeling in het Willemsbos. We laten het Vennenbos achter ons, gaan over het viaduct op de Elspeterweg rechtsaf, parallel aan de A28, op zoek naar de Lekberg. Daarna gaan we terug via de gele paaltjes.

Het is volop zomer maar door de droogte van de afgelopen weken lijkt het, ondanks de voortdurende regen die volgde, of het herfst is geweest. Gelukkig zien we dat de natuur zich weer herstelt: planten richten zich weer op en bomen tooien zich met nieuw blad.

Met een glimlach kijkt Woutje om zich heen, ze voelt zich thuis in de natuur. In verwondering vertelt ze wat ze ziet en beleeft: ‘ Ik houd van struinen op intuïtie. Om de weg niet kwijt te raken oriënteer ik me op de zon, het Oosten en het Westen. Kijk, dit zijn mijn paadjes, niet even makkelijk begaanbaar, smal, slingerend over heuvels en door dalen, dicht bij de natuur: kijken, luisteren en proeven. Hoor je het getierelier van vogels en het geruis van de bladeren, zo rustgevend. Ik word blij van diertjes, bloemetjes en het spel van licht en schaduw. Kijk, de regen zoekt een weg langs het pad en neemt aarde en zaden mee, de ontkiemende pracht toont zich later. Zie je de weerspiegeling van het bos in de regendruppels? Ook in de lente is het prachtig als het licht door het tere groen heen schijnt’.  Een glimlach siert haar mond. ‘Zie je het miertje in het tunneltje? De regen is zo hard opgespat dat het weggetje van de miertjes werd overkoepeld. Én  kijk, daarnaast, een mollenrit.’ We luisteren naar het diepe geluid van een raaf en het melodieuze gezang van een merel.  Aan de Lekberg komen we niet toe. Woutje gaat gewoon door met beleven: ‘Jammer van al die  pijpestrootjes, zo houd je geen heide meer over, dat is heel slecht voor de soortendiversiteit.  Ooh, moet je voelen hoe zacht het mos is én kijk eens naar die jonge krentenboompjes en lijsterbessen, uitgezaaid door de poepjes van de vogels. Van lijsterbessen kan je jam maken. Dat heb ik van mijn ouders geleerd. Smakelijk is het alleen als je er suiker en fruit aan toevoegt. Wij aten thuis ook vaak paddenstoelen uit het bos, zoals cantharellen en eekhoorntjesbrood, je moet wel zeker zijn wat je plukt!

Op ons gemak gaan we terug. Plotseling kijkt Woutje me zelfverzekerd aan, en zegt: ‘De natuur is ontstaan uit ‘goddelijke’ energie, die vooraf ging aan de oerknal’. Voor haar is het meer dan beeldspraak.

Hans Tijmes