Column: Wonen (1)
Het was druilerig kil winterweer toen ik in de Dorpsstraat bijna aan haar voorbij liep. Eerst dacht Ik nog dat ik het me verbeeldde, maar toen hoorde ik haar op droevige toon hetzelfde zeggen: “Ik wil een woning!” Ik keek haar indringend aan, en zág haar, een jonge goedgeklede vrouw met een oortje in en telefoon in haar hand. Ze knikte en liep haastig verder, misschien bij toeval, over het Marktplein richting het gemeentehuis, waar gezien het tijdstip, de burgemeester niet thuis zou geven.
De ontmoeting bleef die dag door m’n hoofd spoken. ‘s Nachts bekroop me het naargeestige beeld van jonge mensen, volgens het CBS 15% tussen 28 en 30 jaar, die al jaren op zoek zijn naar een woning waar ze zichzelf kunnen zijn, en/of een gezin kunnen stichten, maar tevergeefs, voor de zoveelste keer, bij het loket Wonen nul op het rekest hebben gekregen. En dat geldt ook, realiseer ik me, voor de in aantal toenemende alleenstaande senioren die veilig willen wonen, of in een hofje, waar mensen naar elkaar omzien.
Verrassend is dat, als je echt luistert, de ander je niet onverschillig laat: ik voelde me aangesproken en betrokken. Later moest ik denken aan het gedicht ‘Het Huwelijk’, in het bijzonder aan de betekenis van de versregel die Willem Elsschot gebruikte: ‘Tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren’. Ik dacht na over het woord ‘Graaiflatie’: het is niet zomaar verkozen tot het Woord van het Jaar 2023. Voor iedereen die zich schatplichtig weet aan de samenleving waar hij is opgegroeid of leeft, en de kans heeft gekregen met publiek geld zichzelf te ontwikkelen, is de symbolische waarde van het woord een gruwel.
Het zet de bijl aan de wortel van de solidariteit, het fundament van elke samenleving om er voor elkaar te zijn, als een deel van onze inwoners niet meer of tijdelijk mee kan komen of bijvoorbeeld geen woning kan vinden.
De oude politiek is daar voor een deel debet aan, en dat vindt ook de speciale afgezant Balakrishnan Rajagopal van de VN, die op 22 december in Nederland op bezoek was. Hij stelde dat de woningcrisis een kwestie is van jarenlang verkeerd beleid. En dat het niets te maken heeft met de komst van asielzoekers.’ En evenmin, lijkt mij, wordt veroorzaakt door de vrijemarkteconomie. Het probleem is van alle tijden, zo blijkt uit de woorden van Epicurus (Grieks filosoof (341 – 270 v.Chr.) ‘Niets is genoeg voor wie genoeg te weinig is’. Als wonen in Nunspeet moeilijk wordt, komt de samenleving te kort.
Hans Tijmes